"Ik blijf meebewegen met wat kinderen nodig hebben"
Elke dag werken veel mensen samen aan het beste onderwijs voor kinderen. Een aantal van hen laten we graag aan het woord over de passie waarmee ze dit doen. In de rubriek 'Wie maken Elan Onderwijsgroep?' deze keer Marjolijn Vossenberg, leerkracht van OBS Lyts Libben.
"Mijn moeder was kleuterjuf en mijn vader docent wiskunde, het lesgeven is me dus met de paplepel ingegeven. Ik heb dus heel bewust gekozen voor de Pabo. In 2005 ben ik gestart in het onderwijs. De toenmalige school in Oudebildtzijl zocht een invaller. Na een tijdje kreeg ik de vraag of ik langer wilde blijven.
Ik ben begonnen bij de kleuters, maar heb door de jaren heen in alle groepen mogen werken. Dat vind ik mooi, daardoor ga je een doorgaande lijn herkennen in de ontwikkeling van kinderen. En nu werk ik met veel plezier op OBS Lyts Libben in Berlikum.
Twee jaar geleden heb ik de opleiding Master Learning & Innovation afgerond. Dit was echt een eye-opener. Ik heb heel veel geleerd over hoe je succesvol veranderingen in het onderwijs kunt invoeren. Binnen mijn team merk ik dat ik hier een bijdrage aan kan leveren. En dat is ook hoe ik in elkaar zit. Ik wil graag als onderdeel van het team groei bereiken. Ik heb een bepaalde identiteit, mijn collega's hebben dat ook. Als je die achtergronden allemaal kunt samenbrengen, bereik je echts iets moois met de school. Kinderen zien het ook als leerkrachten prettig met elkaar samenwerken en elkaar respecteren.
"Als je ziet wat er qua informatie op kinderen afkomt dan moeten we ze als leerkracht echt helpen om te kunnen zien wat echt is en wat niet."
In de basis is er niet eens heel veel veranderd. Het gaat voor mij nog steeds om contact met kinderen, een betekenisvolle les en het bouwen aan goede voorwaarden voor leren en werken. Wat wel opvalt, is dat je door alle digitalisering meer moeite moet doen om kinderen 'bij de les' te houden. De aandacht spanne is korter geworden. Daarop inspelen hoort voor mij ook bij het voorbereiden op de maatschappij. Dat is nu belangrijker dan ooit. Als je ziet wat er qua informatie op kinderen afkomt dan moeten we ze als leerkracht echt helpen om te kunnen zien wat echt is en wat niet.
"Leerlingen hebben bepaalde kennis nodig om deel te nemen aan de maatschappij. Je moet kinderen leren om onderdeel te zijn van de samenleving."
De drieslag van Gert Biesta is voor mij een mooie spiegel: leerlingen moeten bepaalde kennis hebben om deel te nemen aan de maatschappij. Maar je moet kinderen ook leren om onderdeel te zijn van de samenleving. Uiteindelijk wil je dat ze vanuit hun eigen identiteit een bijdrage kunnen leveren aan het welzijn van anderen.
Uiteindelijk wil je dat ze vanuit hun eigen identiteit een bijdrage kunnen leveren aan het welzijn van anderen. Als leerkracht bewaak je de balans tussen die drie onderdelen. Ik zie heel duidelijk dat technologie een mooi hulpmiddel is in mijn klas. Er zijn ook dingen die je niet met automatisering kunt oplossen. De coachende rol van de leerkracht is daarvan een mooi voorbeeld. Kinderen leren sociale vaardigheden niet vanaf een scherm, die leren ze alleen van mensen. Ik blijf dus altijd meebewegen met wat kinderen nodig hebben."